Live verslag vanuit Big Brotherhuis in Suriname

Live vanuit Big Brotherhuis in Suriname - verslaggeefster Judith Keuss.

Ik heb alweer twee weken niks op de site gezet. Het is ook zo druk dat ik weinig tijd heb om rustig te typen. Het is hier net ‘Big Brotherhouse’ alleen dan zonder camera's en geen mannen in huis. Iedereen heeft hier al een huilbui gehad. De emoties lopen soms ook hoog op. Ik gelukkig nog niet en ik heb er ook geen behoefte aan. Het is alleen wel irritant dat wanneer je een slaapkamer met een ander moet delen er geen ruimte is om je even terug te trekken als je er behoefte aan hebt. Het is wel hartstikke gezellig, dat is de andere kant van de medaille. We doen ook erg veel met zijn allen, iedere dag samen eten, salsa en dezelfde tripjes.
Op een dag hebben de twee mannen, die met ons mee zijn geweest naar Brownsberg, voor ons gekookt. In de keuken hebben ze bijna niks tegen elkaar gezegd maar Gionovanni en Diego zijn uitstekende koks. Het eten was verrukkelijk.

“Juf heeft u een veger voor me?”
Op mijn stageschool doen de kinderen hele leuke uitspraken. Met “juf heeft u een veger voor me” bedoelen ze dat ze een gum willen hebben. Een kind vertelde ook dat ze een buurvrouw heeft met een papegaai, ze wordt alleen gek van het schandaal, schandaal is dus lawaai.
Op mijn stage heb ik het enorm naar mijn zin. Ik heb deze week niet zoveel hoeven voor te bereiden omdat de kinderen repetitieweek hebben. De kinderen leren mij ook een beetje Sranan, dat is erg komisch, ze moeten ook erg lachen om mijn uitspraak. Maandag ga ik een verhaal in het Sranan vertellen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Vrijdag hebben de kinderen de rapportuitreiking en snoepdag. Snoepdag betekent dat leerkrachten vanaf 10.00 uur 's ochtends snoep, ijs of zelfs kleine maaltijden zoals roti verkopen. De kinderen mogen tot 12.00 buiten spelen zijn daarna vrij. De opbrengst van deze dag is bestemd voor het aanschaffen van schoolmateriaal.
Donderdag heb ik de eerste vergadering meegemaakt, dit stelde niet zo heel veel voor. De kinderen mochten een half uur eerder naar huis en de leerkrachten kregen alleen wat mededelingen te horen en verder werden er afspraken gemaakt.

Weekend van zaterdag 27 januari Brownsberg
's Ochtends om kwart over zes werd de taxichauffeur wakker gebeld met de vraag of hij ons om kwart voor zeven op kon halen. Voordat we met zijn allen goed en wel in de taxi zaten was het al kwart over zeven. Brian, de taxichauffeur, vond dat niet zo leuk want hij had nog wel een half uurtje langer willen maffen. Dit heb je met zo'n grote groep.
De tocht naar Brownsberg duurde drie en een half uur. De weg er naar toe was volgens de chauffeur nog goed te doen. Jullie moeten het zelf maar beoordelen wanneer jullie de foto's zien.
Na aankomst hebben we direct de hangmatten opgehangen en zijn gaan lunchen om meteen daarna te gaan wandelen. Een gids die we gereserveerd hadden kwam niet opdagen dus zijn we zelf maar de route gaan lopen naar de Irene- en de Leovallen. Deze twee watervallen zijn erg mooi. Ze waren kleiner dan ik verwacht had. Het kletterende water voelde als een massage als je eronder stond. De weg naar de watervallen toe, het dalen, was zwaarder dan het klimmen op de terugweg. Ik liep de hele weg voorop, heerlijk een beetje survivallen. Omdat het veel geregend had was het erg glad. Ik had gelukkig goede schoenen aan. Ik heb genoten van de natuur. In de verte hebben we zelfs apen gezien.
's Avonds werden we uitgenodigd voor een feestje van stichting Stinasu. Er zou een kampvuur gemaakt worden en er werd muziek gedraaid. Wij hadden er wel zin in en zijn er met zijn allen naar toe gegaan. Lekker bij het kampvuur gezeten en met Susan onze Salsa kunsten laten zien op de dansvloer.
's Nachts in een hangmat geslapen, koud dat het was. Ik had drie lagen kleding aan en uiteindelijk mijn regenpak daarover aangedaan maar het hielp allemaal niks.
Zondag lekker relaxd gedaan. Speciaal vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien, vanwege de mist hebben we er niet van kunnen genieten. Vlak voordat we in de bus stapten naar Paramaribo hebben we op het terrein van heel dichtbij brulapen gezien.

Dinsdag 30 januari
Susan en ik hebben alle schoolmaterialen uit Nederland in koffers gestopt en meegenomen naar de stageschool. Het enige probleem was dat er geen taxi was die ons naar school wilde brengen vanwege de files. Gelukkig was de overbuurman Leo zo lief om ons toen met de auto weg te brengen. We kwamen een kwartier te laat maar we werden met gejuich ontvangen.
In de pauze hebben Susan en ik de koffers uitgepakt, ik zal de grijperige handjes van de kinderen nooit vergeten. Het liefst had ik ze allemaal wat gegeven.

Vrijdag 02 februari
Salsa examen; na het behalen van dit examen mag je door naar de gevorderden. Iedereen heeft het gelukkig gehaald. Waar ik nog wel op moet letten is het ritme en het volgen van de partner. Ik moest namelijk met een jongen dansen en zijn knieën kwamen iedere keer tegen die van mij en dat is niet de bedoeling.

Zondag 04 februari naar ‘White Beach’
Het enige ‘echte’ witte aangelegde strand van Suriname. Ik heb heerlijk gezwommen in de Suriname rivier en geslapen in de hangmat. Verder was het erg gezellig om lekker een dagje weg te zijn.

Deze week
De stage zelf gaat hartstikke goed. Het is wel zwaar want de kinderen zijn erg druk. Er zitten 33 kinderen in de klas. Ik heb deze week super leuke lessen gegeven. Om breuken uit te leggen heb ik taart meegenomen. Dit was een enorm succes.
Met handvaardigheid gaan de kinderen voor carnaval maskers maken. Ik had lijm mee voor papier-maché. Hiermee hadden de kinderen nog nooit gewerkt. Ze vonden het erg leuk om te doen. Het leken net kleuters, ze zaten van onder tot boven onder de lijm. Ik baalde ervan dat ik mijn fototoestel niet bij me had. Christiaan, die altijd aan het grappen en grollen is, was voor het eerst heel serieus bezig. Dit was erg leuk om te zien.
Het voorgelezen verhaal in het Sranan en in het Nederlands was boeiend. De kinderen begrepen de tekst nu veel beter en konden de vragen daardoor beter beantwoorden.

Na a dey fu tide vanaf 10.00 vanmorgen oudergesprekken gehad. Dit betekende dat de leerlingen vanaf 10.00 uur vrij waren en om de beurt tot 12.00 uur met hun ouders op school moesten komen om te praten over het rapport. De helft van de ouders is gekomen. Ik heb samen met mijn mentor de gesprekken gevoerd omdat de meeste ouders het Nederlands slecht beheersen en daarom Sranan spreken. Mijn mentor was de tolk. Nu snap ik waarom de meeste kinderen moeite hebben met het Nederlands. Als hun eigen ouders niet eens Nederlands spreken kun je ook niet van de kinderen verwachten dat ze alles goed begrijpen.

Dit was in het kort een verslag van de afgelopen twee weken.

Odi(groetjes),
Judith