Avondvierdaagse, Raleighvallen en Matabica

Het ene moment ben je in de jungle van Suriname en het andere moment lig je op een breed strand aan de oceaan onder de mooie sterrenhemel.

Mijn paasvakantie heb ik goed besteed. De eerste week heb ik heel fanatiek mee gedaan aan de avondvierdaagse, heel sportief gemiddeld 15 kilometer per avond. Vergeleken met de Nijmeegse vierdaagse is het niets maar met de hitte en het tempo twee passen vooruit en één achteruit en dansen vond ik het mooi genoeg! Het was trouwens erg gezellig achter de parbo brassband. Je zou verwachten dat je dan ook een aantal parbootjes zou krijgen onderweg maar dat zat er niet in, water kregen we maar dat mocht de pret niet drukken.

Raleighvallen en Voltzberg

Ik ben met Amber, haar familie, vrienden en Illanith last minute mee gegaan naar het binnenland. We moesten 5 uur rijden met de bus naar Witagron, een dorpje bij de Kwintibrug. De kwintibrug is zo verwoest dat je daar op de boot moet stappen en dan nog 2,5 uur moet varen om op Fungu-eiland te komen. Het is een mooie tocht over de Coppenamerivier.
De tweede dag zijn we naar de moedervallen gelopen, er stroomde veel water over de moedervallen omdat de regentijd al begonnen is en het veel geregend heeft. Gelukkig hadden wij hier bijna alle dagen zon.
In deze omgeving groeien krappabomen. Van de krappanoten maken ze krapolie tegen muggen. Hier groeien ook papayabomen en indi-papaybomen, van de vruchten van deze boom maken de indianen pijpen. Wij zagen een natuurlijke schildpaddentrap, dit zijn lianen die op een aparte manier in elkaar gegroeid zijn zodat schildpadden over de lianenknopen naar boven kunnen klauteren. Opvallende bomen zijn de jodiumbomen want zij hebben een roodachtige schors. Heel handig als je valt hoef je niet meer naar de apotheek je kunt volstaan met het verpulveren van de schors en dit op de wond te smeren. Je voelt het gelijk prikkelen. Surinamers gebruiken deze schors om er jodium van te maken.
Natuurlijk zijn er hier niet alleen een grote verscheidenheid aan bomen maar leven er ook heel veel soorten dieren. Alleen al acht soorten apen leven in deze bomen. Er wonen en werken hier zes Amerikaanse studentes die een jaar lang de apen observeren.
Verder leven nog veel meer dieren maar wij hebben hier diverse slangen en vogels, waaronder veel Ara’s, grote papagaaien gezien.
De derde dag hebben we de Voltzberg beklommen. Voordat je aan de beklimming begint moet je eerst zes kilometer lopen naar de voet van de berg door ongerept regenbos en hoog droog landbos. Dit bostype heeft een grote verscheidenheid aan boomsoorten van drie tot vier verschillende hoogten. Het bosdak reikt tot ongeveer 30 meter hoog. Hier tussen staan bomen met een hoogte van 40 tot 50 meter zoals de kankantri en de inginpipa bomen. En zelfs nog een enkele uitschieter van circa 60 meter hoog, de paramaka en de maripa. De gids zei niet zo heel veel want hij was verlegen en hij had in zijn ene oor een oordopje met reggea muziek aanstaan. Op de granietrotsen zelf heb ik diverse orchideeën en bolcactussen gezien. Om de granietrots te beklimmen en geen last van de kuiten te krijgen liepen we in S vormen, dit was een tip van de vriend van de vader van Amber. De S-en van iedereen liepen dwars door elkaar heen. Het uitzicht boven op de berg was grandioos. Het oerwoud leek net een groot broccoliveld met af en toe bergen in de verte en granietrotsen.
Op Fungu-eiland wonen alleen mensen in dienst van Stinasu. Ze wonen hier tijdelijk zes weken en dan drie weken thuis in de stad. Hun vrouwen wonen vaak in Paramaribo.
’s Avonds mochten we genieten van een concert van de Raleighboys, Gordon, de gids met het oordopje zong in eens uit volle borst (hij was de zanger) en trommelde er op los alsof zijn leven er van afhing. Er werd traditionele wintimuziek gespeeld. Illanith ging helemaal uit haar dak.
De terugreis was ook weer een spannend avontuur…. Ondanks dat het de laatste dagen prachtig weer was bleef de weg modderig en kwamen we vast te zitten met de bus. Gelukkig werden we er uit getrokken door een jeep die speciaal voor ons terug kwam rijden. De chauffeur vertelde dat we straks weer moesten wachten omdat er een vrachtwagen met boomstammen vast zat in de modder die niet eens meer zijn motor aan de praat kreeg. Het vervelende was dat we er niet linksom of rechtsom om heen konden en zouden moeten wachten totdat er hulp kwam die de vrachtwagen uit de modder kon slepen. Uiteindelijk lukte het de chauffeur van ons busje om er omheen te rijden. We hebben er niet hoeven overnachten zoals sommige groepen wel eens is overkomen.

Matabica
Op de bonnefooi met twee schippers, Ruben en Chris mee naar Matabica. We gingen met een hele groep (dezelfde waarmee ik ook naar de raleighvallen was). We stapten in een bootje waarvan we dachten gaan we hiermee over de oceaan????? Ja dus. Je kon ook naar Matabica via de Commewijne rivier en diverse kreekjes, deze route duurde alleen een stuk langer en als het eb zou worden zouden we Matabica niet kunnen bereiken dus we moesten wel over de oceaan. De oceaan was rustig. Gelukkig is niemand zeeziek geworden. Nadat we langs een mooie kustlijn waren gevaren kwamen we bij een prachtig ongerept zandstrand, hier meerden we aan om een tent op te zetten. Achter het strand liep nog een kreek. Gerard dacht ik ga even kijken hoe diep die is. Hij zakte tot zijn knieën weg in de modder.
We hebben wild gekampeerd en moesten ervoor zorgen dat we niet helemaal tot de hut van Stinasu liepen want wat we deden was eigenlijk illegaal. Douchen deden we in de oceaan en de toilet was in een schildpaddenkuil. ’s Avonds hebben de gidsen en de mannen de netten uitgezet om de volgende dag vissen te kunnen eten.
’s Avonds hebben we lang gelopen om schildpadden te spotten, helaas hebben we er maar twee gezien. Eén hebben we weggejaagd omdat Chris naar me riep dat ik niet te dichtbij mocht komen. Hij had het beter zachter kunnen zeggen en bij de ander die was al klaar met eieren leggen wilde Ruben er op staan zodat ik een foto kon maken maar daardoor was de schildpad heel snel de zee in.
’s Nachts heb ik onder de blote sterrenhemel geslapen omdat er onder het zeil niet zo heel veel ruimte was en ik steeds een arm van iemand tegen me aan kreeg. Cor was zo slim om in de boot te gaan liggen.
Om half zes ’s ochtends zijn we de netten binnen gaan halen en hebben we de vissen schoon gemaakt. Het was nog geen hoog water waardoor we de boot een heel stuk moesten duwen en trekken, hij lag namelijk nog vast in het zand, voordat we konden varen. We gingen vroeg weg omdat we anders de kreek niet in konden want met laagwater heb je modderbanken. Wij hebben heel veel vogels gezien, steltlopers, houtooievaars en reigers. Langs de Commewijne rivier hebben we nog diverse plantages bezocht waaronder de Alliance wat vroeger een suikerplantage was is nu een citrusplantage en de plantage Zorg en Hoop.

Volgende week vertel ik over mijn stage in Groningen en over al het regenwater in de stad. Het lijkt net Nederland, de wegen lijken wel rivieren en we hebben achter ons huis een privé zwembad.
Geniet van jullie prachtige weer (doe dat ook voor ons)! Is bij jullie de droge tijd aangebroken?

Een brasa en een bosi,
Judith