Rechts Links Rechts

Met de Paxi naar een verjaardag van iemand die je niet kent en waar ze taki taki praten.....

Zaterdag hadden we een feestje van Wilco Bean, een goede vriend van Leo. Hij werd veertig jaar en had ons uitgenodigd om langs te komen. Het begon al erg goed met een Surinaamse brassband.
De hele straat stond helemaal vol met mensen en auto's die voorbij reden bleven staan.
De Brassband maakte het ook helemaal, ze waren echt geweldig.
Het feest werd gevierd in de tuin. De partytent was door de doeken niet meer te zien waardoor het net een aanbouw van het huis leek. Zelfs de boom in het midden leek wel een kunstwerk. Ze waren nog niet helemaal klaar met de inrichting maar ze gingen gewoon verder terwijl de eerste mensen al binnen kwamen. Alles was in het wit zelfs de kelners waren in stijl gekleed. We waren de enige bakra's op het feest. Ik voelde me ook voor het eerst een echte allochtoon. We werden ook heel erg bekeken. Ik voelde me ook niet echt op mijn gemak omdat ik de jarige ook niet kende zelfs nog nooit gezien had. Zijn nichtje had daar geen last van en kroop gezellig bij ons op schoot. Naarmate de avond vorderde vlogen de red labels van Johny Walker over de bar en werden de aanwezigen steeds vrolijker en losbandiger. Het feest is tot half acht 's ochtends door gegaan. Wilco had voor de nacht een andere band ingehuurd. Er werd voornamelijk Merengue gespeeld. We konden daardoor laten zien wat we van de Salsa lessen geleerd hadden. Om 24.00 uur werd er vuurwerk afgestoken en kon er gegeten worden. We zijn tot kwart over drie gebleven.

Rechts links rechts
Onder leiding van een politieagente hebben de kinderen van klas 5 leren oversteken. Als ze dit nou vorige week gedaan had dan had ik er ook nog wat aan gehad. Het was in het begin wel wennen dat het verkeer aan de andere kant rijdt. Ik ben met de kinderen naar een druk kruispunt gelopen en daar stond de agente klaar om de les over te nemen. De agente vroeg of alle kinderen hun rechterhand wilden opsteken. De helft van de kinderen wist niet eens welke hand dat was en de agente vertikte het om het in het Sranan te zeggen. Ze deed het oversteken zelf eerst een paar keer voor met haar rechterhand omhoog en haar linkerhand in de zak. De 33 kinderen moesten eerst allemaal tegelijk op dezelfde manier oversteken. Rechts kijken, links kijken en weer naar rechts blijven kijken tot het midden en dan links kijken tot de overkant. We hadden ontzettend veel bekijks. Dit werd 3x keer gedaan en vervolgens moesten de kinderen in twee rijen gaan staan een jongens- en een meisjes rij. Ze moesten om de beurt oversteken, aangezien het heel druk was op de weg hielt de agente het verkeer zelf tegen waardoor de kinderen automatisch blindelings overstaken. Sommige kinderen keken van de zenuwen de verkeerde kant op en kregen dan een uitbrander van de agente. Haar dochtertje van vijf en zelfs de kinderen van de minderbegaafde school van Paramaribo deden het nog beter volgens haar. Ze vond de kinderen maar dom.
Vanuit de verte kwam er iemand aan rennen (een Surinamer die rent bestaat dus...) om de bus te halen. Hij stak zonder te kijken over. Hij dacht zeker er staat een agente dus het kan wel. Het ging echt net goed. De kinderen hebben gelijk gezien hoe het niet moet. Het duurde bijna 2 uur voordat de agente het goed vond gaan en we weer terug naar de klas mochten. Volgende week moeten ze precies hetzelfde doen en dan is het een examen, echt bizar.

Op mijn stage gaat het verder hartstikke goed. Het is een super leuke klas met een leuke stagementor. Tussen de lessen door zijn we moppen aan het tappen. Het enige lastige is dat de klassen er om heen zo druk zijn dat je de kinderen soms niet verstaat. Deze week doe ik af en toe een les en staan we met zijn tweeën voor de klas en vanaf maandag neem ik het helemaal over. Ik heb daar ontzettend veel zin in. De kinderen bedenken allemaal moppen over bakra's, ik kan gelukkig de Belgenmoppen om toveren in moppen over Surinamers. De kinderen vinden dat geweldig.
Het is jammer dat alles hier zo traag, sloom gaat. Ze doen over vier kleine taaloefeningen anderhalf uur. Ik moet we wel aan dat rooster houden anders hebben ze problemen met de inspectie dus ik zal me maar aan het tempo aanpassen. Ik heb ook al veel met de kinderen gezongen, erg leuk kinderen beginnen er spontaan bij te dansen.

Eergisteren werd ik om stipt half elf gehaald door Gionovanni. Hij ging mee om mijn pakket op te halen in de haven. Zijn neef, Oscar die hier woont, reed. Suus ging ook mee. Ik was wel blij dat zij meegingen anders had ik mijn doos nooit meer gezien. Iemand anders had namelijk mijn doos meegenomen. Rob je hoeft nu niet raar te denken.... Nadat Gionovanni ging vragen waarom het zo lang duurde en mijn bon nog een keer liet zien was er iemand in de haven zo oplettend dat hij gelijk naar een auto rende en mijn doos eruit viste. Als Gionovanni niet mee was hadden we nu nog in de haven staan wachten op mijn pakket.

Sensatie sensatie sensatie
Vandaag waren er weer agenten op mijn stageschool. Dit keer niet voor een verkeersexamen, nee…, ze kwamen een juf ophalen. Wat een sensatie! Een vete tussen twee leerkrachten was de oorzaak van de komst van de agenten. Een kleuterjuf, die bijna gepensioneerd is, ja… je leest het goed, van 60 jaar werd verdacht van bedreiging en het vernielen van een auto. Er waren met een mes drie grote krassen op de auto, van een collega, aangebracht. Toevallig behoorde deze auto toe aan de stagementrix van Susan. De mentrix van Susan had al bij de directrice, Inge Apai, aangegeven dat ze werd bedreigd. Inge Apai nam dat niet zo serieus en vond dat de leerkracht maar even moest afkoelen en zich niets van het voorval aan moest trekken. De directrice had natuurlijk nooit verwacht dat een collega haar bedreigingen zou uitvoeren. Een buitenstaander die toevallig langs liep had gezien dat de kleuterjuf naast de auto stond. Veel kinderen waren er getuige van dat de juf werd afgevoerd naar het politiebureau. Ik vond dit een onverantwoorde actie omdat de juf nu automatisch schuldig werd bevonden. Maar zoals dat gaat in Suriname (vertelde mijn mentor me) als je niet toegeeft en er verder geen andere getuigen zijn wordt je weer netjes op je werk afgezet en kon ze vanaf 12.00 uur doodleuk weer lesgeven. Ze werd alleen een beetje (zachtjes uitgedrukt) uitgejouwd door de kinderen. Op deze manier verliezen leerkrachten het respect van de leerlingen.

Afgelopen weekend zijn we met een hele groep naar de Brownsberg gegaan. We zijn net terug, volgende week horen jullie daar meer over en over de bizarre uitdrukkingen die ze in mijn klas gebruiken.

Een brasa (omhelzing),
Judith