SCHOORL

Sakri alasma, (hallo allemaal)

Ik heb alweer een tijdje geleden een conferentie gehad in Schoorl. Om precies te zijn 11, 12 en 13 september.
We hebben deze drie dagen van alles gehoord over wat ons te wachten staat in Suriname. Ik heb ook een nieuw huisgenootje leren kennen Susan, zij zit op de Marnix een pabo te Utrecht. Zij staat samen met mij op de foto. Wij gaan samen naar dezelfde stageschool. Nu maar hopen dat Susan tegelijk met ons aan haar stage mag beginnen. Anne-Marie R. uit Alkmaar kende ik al van uitwisselingprojecten van de Ipabo’s Amsterdam en Alkmaar en via msn, ik had met haar en Marloes in de vakantie afgesproken in Amsterdam. We zijn gezellig in de Warmoestraat wat gaan drinken!

Terug naar Schoorl.
Iedere dag begon met het zingen van het volkslied en het hijsen van de Surinaamse vlag.

Het Volkslied:

Opo kondreman oen opo!
Sranan gron e kari oen
Wans ope tata komopo
Wi moe seti kondre boen
Stre de f'stre wi no sa frede
Gado de wi fesi man
Eri libi te na dede
Wi sa feti gi Sranan.

God zij met ons Suriname
Hij verheft ons heerlijk land
Hoe wij hier ook samen kwamen
Aan zijn grond zijn wij verpand
Werkend houden w 'in gedachten
Recht en waarheid maken vrij
Al wat goed is te betrachten.
Dat geeft aan ons land waardij.

Maandag
Maandagochtend begon al goed. Nadat we onze kamer ingeruimd hadden, kregen we Surinaamse hapjes. We aten baka bana (gebakken banaan), roti en een kokoscocktailtje met fruit. Een heerlijk begin.
Hierna moesten we vragen bedenken waar we aan het eind van de drie dagen antwoord op wilden hebben. Er waren ontzettend veel vragen bedacht.

Na de lunch, kregen we een Surinaams verhaal te horen, een Kamishibai. Een docent vertelde dit verhaal en probeerde zo aan te tonen dat je een positieve sfeer in de klas kunt creëren zonder materialen te gebruiken en je macht uit te oefenen. Surinaamse leerkrachten slaan om het stil te krijgen. Er zijn natuurlijk nog meer manieren om de sfeer te bevorderen. Je kunt ook een spel doen. Je gaat met zijn tweeën tegenover elkaar zitten en de een begint met tekenen en vertelt daarbij hoe hij/zij tekent zonder te verraden wat het is. De ander die niet ziet wat er getekend wordt moet daarna precies hetzelfde tekenen met behulp van de aanwijzingen die de eerste tekenaar geeft. Bijvoorbeeld onderaan het blad papier teken je een rechte lijn aan het eind van deze lijn een rechte lijn omhoog, een rechte lijn naar rechts en dan een rechte lijn naar het begin van de eerste rechte lijn. Zo is een vierkant ontstaan en het is leuk als dat bij de tweede tekenaar ook te zien is. Kinderen leren hierbij samenwerken, oefenen met ruimtelijk inzicht en taal door precies te vertellen hoe je moet tekenen.
Er was ook een presentatie van de Marnix over de geschiedenis van Suriname tot de onafhankelijkheid. Iedere Pabo had vooraf een opdracht gekregen om iets te presenteren. Wij waren gelukkig woensdagmiddag aan de beurt dus hadden we nog eventjes de tijd om de laatste hand er aan te leggen.

Het avondprogramma was natuurlijk het leukst. We kregen een Salsales. Bij mij ging het wel redelijk goed (ik had namelijk al een keer een proefles gehad) hahaha. Na de Salsa workshop werd het groepje steeds kleiner dat bleef dansen. Ik bleef natuurlijk weer alleen over met “de opa van de salsa” (zo noemde hij zichzelf) en ging met hem nog even privé dansen. Dat was erg leuk. Ik heb er van genoten. Rob, hij is 70 dus je hoeft niet jaloers te worden.

Dinsdag
’s Ochtends vroeg op, we waren allemaal nog erg slaperig tijdens het ontbijt gaap gaap. Twee workshops gehad over het onderwijs in Suriname en de watersnoodramp van mei 2006.

De middag was heel bijzonder. Er waren drie vrouwen, Yvonne, Karin en Agnes, uit Suriname overgevlogen om ons van alles te vertellen over onze komende stageperiode. Zij vertelden ons over het leven, het onderwijs daar en zij beantwoorden al onze vragen. Deze drie vrouwen zitten in het bestuur van Stichting Projecten Christelijk Onderwijs Suriname.
Karin regelt ook mijn stage op de Gaineschool in Paramaribo. Hierover later meer.

In de namiddag hadden we eindelijk onze wel verdiende vrije-tijd. Wat ga je dan doen als het prachtige weer is????
Natuurlijk lekker naar het strand. Wanneer je dan bij Anne-marie, Marloes en Anne-Dienke in de auto stapt weet je zeker dat het 20 minuten duurt en dat je dan nog geen strand ziet.
Uiteindelijk op het strand hebben we maar 10 minuten kunnen genieten van de zon jaja we moesten op tijd weer terug want anders ging het diner onze neus voorbij en we aten patat. Tja Lotte zou genoten hebben als patat fan.

’s Avonds was er een culturele avond. Alle studenten die bijeen waren gingen naar het buitenland, naar de Nederlandse Antillen, Suriname of Zuid-Afrika. De studenten, die naar Oost Europa zouden gaan, waren vanmiddag alweer naar huis vertrokken. Per land werd er een presentatie gegeven. Iedere groep heeft zijn best gedaan. We hebben er met zijn allen een hele leuke gezellige avond van gemaakt. Iedere groep zorgde voor nationale gerechten. De groep van de Nederlandse Antillen deed ‘kopspijkers’ na, Zuid-Afrika leerde alle aanwezigen een traditionele dans en onze groep die naar Suriname ging deed een quiz ‘ren je rot’.
Gelukkig was er na de culturele avond genoeg tijd om iets voor jezelf te doen. We zijn met een stuk of 40 studenten op de fiets naar het strand gegaan. Er was gelukkig iemand mee die in Schoorl heeft gewoond en ons precies de weg door de duinen kon wijzen. Het zag er erg leuk uit al die lichtjes in het donker. Op het strand hebben we gezellig liggen kletsen en gezongen. Het enige wat we misten was iemand met een gitaar.

Woensdag
Na een korte nacht is het alweer de laatste dag van de conferentie.
We hebben ’s ochtends een verhaal gehoord over wat iemand beleefd had en hij liet daarbij platen zien en gebruiksvoorwerpen die in het verhaal voor kwamen.
Vandaag waren er natuurlijk ook weer workshops / presentaties van studenten waaronder die van ons. Het ging allemaal prima.

’s Middags waren er twee studenten die vorig jaar stage hadden gelopen in Suriname. Zij konden van alles vertellen over de tijd daar, wat je in Suriname kunt doen, wat je moet regelen en meenemen. Ze gaven ook tips over de leukste uitgaansgelegenheden, wat je gezien moet hebben in het land en de beste internetcafeetjes. Ze lieten ook een filmpje zien van hun stageschool en hun trip naar het binnenland.
Ze hadden ook allemaal fotoalbums en dagboeken mee om te bekijken. Erg leuk allemaal.

Zelf ga ik 11 weken stage lopen op de Gainesschool in Paramaribo. Het belangrijkste is natuurlijk de 2,5 week paasvakantie en ik wil daarin zoveel mogelijk van het land zien. De laatste twee weken ga ik stage lopen op een dorpsschool midden in de jungle, het binnenland van Suriname. Ik ben zeer benieuwd. Door deze conferentie ben ik alleen maar enthousiaster geworden heb ik nog minder geduld. Het liefst pak ik het vliegtuig vannacht!!! Nog 14 weken.......

Tan bun; het ga je goed,