Parende en broedende schildpadden en weg jas

Parende en broedende schildpadden en weg jas

Parende en broedende schildpadden, gaat de jas nog mee of blijft die liever hier en andere belevenissen van afgelopen week

Vorige week zaterdag een stadswandeling gemaakt met Rob, mijn ouders en zusje. Het leuke was dat Rob zich als gids gedroeg alsof hij hier al maanden woonde. De ervaringen van mijn ouders en zusje kwamen sterk overeen met die van mij. Alles is zo totaal anders dan in Nederland en je krijgt zoveel indrukken binnen dat die niet allemaal zo snel te verwerken zijn.

Zondag gingen we met de boot richting Braamspunt. Net als de vorige keer ging ik weer met regen weg. Gelukkig hield de regen snel op en konden we volop genieten van de zon toen we op het natuurlijke zandstrand van Braamspunt waren. We hebben heerlijk gezwommen in de oceaan. De schipper heeft ons veel laten zien. Langs de oevers zagen we veel Rode Ibissen en Flamingo's. De rode ibissen zijn hier zeldzaam. Rode Ibissen worden door veel Surinamers Flamingo’s genoemd. Op de terugtocht hebben we een bezoek gebracht aan Pomona. Hier zagen we een boom vol banabeki’s met hangnesten, zogenaamde buidelnesten. De Nederlandse naam voor banabeki is geelrughangnestvogel of geelstuit buidelspreeuw.

Dinsdag en woensdag zijn we naar Galibi gegaan.Galibi bevindt zich in het mondingsgebied van de Marowijnerivier. In de nabijheid van de Atlantische Oceaan liggen daar de Caraïbse indianendorpen Christiaankondre en Langamankondre. De ouders van Annemarie B. en Benjamin de broer van Marloes, een aantal Belgen en Amber met haar ouders gingen ook mee. Het was een leuke groep. We hebben heel veel plezier gehad. De heenreis ging over slechte wegen maar het was wel te doen. Gelukkig zaten we niet achterin de bus want de ouders van Amber die daar zaten kregen alle bagage op hun nek. Vanaf Albina gingen we met de boot verder. De golven waren enorm hoog en het begon even te regenen. Iedereen was drijf nat. De boottocht duurde ongeveer 2 uur. Galibi is alleen per boot te bereiken. De grote woonhutten van de dorpsbewoners en de pinahutten waarin je hangmatten kan ophangen liggen verspreid in het witte zand tussen de palm- en manjabomen. Wij hebben 's middags eerst heerlijk gezwommen en hebben daarna een dorpswandeling gemaakt. 's Nachts om 24.00 uur zijn we vertrokken met de boot richting het strand waar de schildpadden eieren leggen. Waarschijnlijk zijn de schildpadden, omdat ze ons aan hoorden komen of het licht van ons zagen, richting zee gevlucht. De andere reuzenschildpadden zijn wel op het strand gebleven om eieren te leggen. Zij waren zeker wel stressbestendig. We hebben een krape (soepschildpad) ongeveer 100 kleine eieren zien leggen. Het was een bijzonder gezicht dat er zulke kleine eieren uit reusachtige schildpadden komen.

De volgende dag zijn we naar een plek gegaan waar een familie bezig was een trekpleister voor toeristen aan te leggen. Ze waren bezig met een kreek waarin ze wilde dieren zoals kaaimannen willen laten leven om die aan toeristen te laten zien. Frans-Guyana ging helaas niet door omdat de gids in dat land illegaal zou zijn. De overheid van Frans-Guyana en Suriname doen tegenwoordig steeds moeilijker over de oversteek naar het buurland.

Voor de tweede keer naar Brownsberg nu met de familie.
Bij aankomst kwam ik de Belgen tegen die ook mee waren naar Galibi.
Vervolgens hebben we de hutten ingericht en zijn we gaan wandelen, ik trad op als gids.
Tijdens de wandeltocht naar de Irenevallen en de Leoval kwam ik Denice tegen, een vriendin van mijn tante die nu drie weken in Suriname is.

Onderweg naar de Ireneval ben ik uitgegleden. Denice had ons al gewaarschuwd dat het glad was maar ik dacht dat zal wel meevallen, niet dus. Bij de Leoval zag ik Vanessa zij leert ons Salsa dansen. Het was erg gezellig om haar even te spreken. Op de terugweg zag ik Han, een jongen die ook mee was naar het Braamspunt. Echt te toevallig allemaal. Het leek trouwens wel Amsterdam waar ik liep, ik ben onderweg alleen maar bekenden tegengekomen.
Deze keer heb ik ook weer onwijs veel dieren gezien: brulapen die met ons meeliepen tussen de toppen van de bomen, witkopapen, heel veel kikkers, salamanders, hagedissen, vlinders, karakara's en kolibri's.
's Avonds een touroperator gesproken, Robin, die onwijs veel wist over de flora en fauna van Suriname. Hij liet ons een vogelspin zien die leefde in de ananasplant en vertelde over het binnenland van Suriname. Misschien ga ik in de paasvakantie met hem als reisgids heel diep het binnenland in.
Deze keer was ik wel goed voorbereid op de kou. Ik heb heerlijk geslapen in de hangmat, dankzij alle kleren die ik aan had. Het slaapmutsje van Paul heb ik niet nodig gehad ;)

De tweede dag zijn we naar de Kumbuval gelopen. Het pad is beroemd om de grote hoeveelheid soorten kikkertjes die daar leven. Rob kon ons op heel wat kikkertjes wijzen. Het leuke van die val was dat je boven op de waterval uitkwam en dat je over de stenen naar beneden moest klauteren en daar beneden kon slingeren aan de lianen.

Zondag was het alweer afscheid nemen van Rob en mijn zusje. Helaas is de tijd voorbij gevlogen. Op de dag van vertrek is Rob wel drie keer zijn jas vergeten, eerst had hij hem bij ons thuis laten liggen en niet mee naar mijn ouders genomen. Toen we hem bij mij thuis gingen ophalen liet hij hem weer liggen en konden we met de taxi weer terug rijden. De taxichauffeur en ik hebben er enorm om gelachen. Op het vliegveld aangekomen leek het alsof de jas de toekomst kon voorspellen het vliegtuig had zoveel vertraging opgelopen dat iedereen weer naar huis gestuurd werd. Uiteindelijk zou het vliegtuig dat normaal om 20.00 vertrekt vertrekken om 04.00 uur.
De anderen van het huis hebben Holy Pagua gevierd, Hindoestaans nieuwjaar. Erg leuk om te zien hoe ze helemaal onder het poeder van het feest terugkwamen. Ze wilden mij al knuffelen maar aangezien ik 's avonds weer naar het vliegveld moest heb ik ervoor bedankt.

Komende week weer fulltime aan de slag op mijn stageschool en 's middags weer uitstapjes met pa en ma.

Tan bun,
Judith